Tomorrows, ένας δίσκος των Son Lux σε τρία μέρη

Τους Son Lux τους γνωρίσαμε με έναν από τους ιδανικούς τρόπους για να μάθεις μια μπάντα: Ήρθαν για απογευματινό λάιβ στο Plissken και επειδή τα συγκροτήματα ήταν πολλά, τις μέρες, βδομάδες πριν το φεστιβάλ ακούγαμε ότι δεν ξέραμε από το line up. Έτσι, ένα καλοκαιρινό απόγευμα πήγαμε νωρίς νωρίς στον Ταύρο να τους δούμε. Και οι τρεις μουσικοί από το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης δεν μας απογοήτευσαν. Η εικόνα των τριών νεουορκέζων με τον geeky, δυσλειτουργικό ήχο τους κάτω από τον αθηναϊκό ήλιο θα μας μείνει χαραγμένη στην μνήμη ως μία από τις καλύτερες συναυλίες που είδαμε.

Στο Tomorrows, ο Ryan Lott, ο Rafiq Bhatia και ο Ian Chang προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν την μουσική τους, αμφισβητώντας φόρμες, ήχους, ακόμα και την ίδια τους την ικανότητα να το κάνουν, φέρνοντας δεκάδες μουσικούς για να τους βοηθήσουν. Το Tomorrows III, που μόλις κυκλοφόρησε, ξεκινά με έγχορδα ορχήστρας ενώ η ηλεκτρική κιθάρα μπαίνει μετά από λίγο να διαταράξει την ορχηστρική γαλήνη σολάροντας με θορυβώδεις διακοπές και τα τύμπανα συγκρούονται μετωπικά και με τα δύο: δεν δίνουν ρυθμό αλλά τον καταστρέφουν ωθώντας τελικά και τα έγχορδα να “φαλτσάρουν” για να επανέλθουν ξανά στο τέλος με τον γλυκό τους ήχο. Δεν είναι βέβαια όλη η τριλογία έτσι. Στο μεγαλύτερο μέρος του ο ήχος δεν ξεφεύγει -δυστυχώς- από αυτό που έχουμε συνηθίσει από την μπάντα. Όμως, υπάρχουν στιγμές που οι τρεις μουσικοί επαναπροσδιορίζουν τον ήχο τους μέσα από την έμπνευση και μέσα από την συνεργασία τους με άλλους μουσικούς εκτός της μπάντας.

Το Tomorrows είναι ένας φιλόδοξος δίσκος ως προς την πρόθεση του. Είναι δύσκολο να αλλάξεις / επαναπροσδιορίσεις τον ήχο σου σαν μπάντα -και αν το έχουν προσπαθήσει λέει! Είναι δύσκολο ακόμα και αν καταφέρεις να το κάνεις, να αποδεχτεί το κοινό το αποτέλεσμα (εδώ θυμόμαστε τις αντιδράσεις κοινού και κριτικών στο Kid A αμέσως μόλις βγήκε). Τα ίδια τα μέλη της μπάντας ομολογούν ότι προσπάθησαν να το κάνουν συνδέοντας το αποτέλεσμα με την συνεχόμενη περίοδο αμφισβήτησης και ανασφάλειας που διανύουμε. Και όντως είναι δύσκολες εποχές για όλους μας και ειδικά για μουσικούς και εν γένει καλλιτέχνες. Πρέπει να βρούνε βρούμε νέους τρόπους να επικοινωνήσουμε μέσω της τέχνης. Όπως λένε και οι στίχοι του τόσο σονλουξικού Plans we made, “I am not asking for relief / I am not asking to forget / I’m afraid to let you go”.